W ostatnich 20 latach w Europie rośnie liczba nowych zachorowań na raka odbytu zwiększając się co roku o około 3,5%. Warto pamiętać, że na podstawie objawów, a nawet prostego badania palcem przez odbyt nie można postawić rozpoznania ani wykluczyć choroby. Rak odbytu jest chorobą zupełnie inną niż rak odbytnicy, choć nazwa brzmi podobnie.
W przypadku ponad 90% chorych przyczyną raka odbytu jest wcześniejsze zakażenie onkogennymi szczepami wirusa HPV. Natura zakażenia, jego przebieg i skutki są wła... (zobacz więcej)ściwie identycznie jak w przypadku raka szyjki macicy u kobiet.
Zakażenie wirusem HPV jest najczęstszą choroba przenoszoną drogą kontaktów seksualnych. Dotychczas zidentyfikowano ponad 150 podtypów tego wirusa, z których duża cześć po wbudowaniu się do ludzkiego DNA może wywoływać nowotwory.
W pewnym uproszczeniu można powiedzieć, że każdy dorosły człowiek miał w swoim życiu kontakt z wirusem HPV, bowiem nasz organizm posiada zdolność samoistnego eliminowania zakażenia i w takim wypadku nie dochodzi do rozwoju objawów choroby
W przypadku niektórych osób ryzyko zachorowania na raka odbytu jest szczególnie wysokie.
Do grupy tego wysokiego ryzyka należą:
-
kobiety, które w przeszłości chorowały na raka szyjki macicy, lub stany przednowotworowe szyjki macicy ( na przykład nadżerki);
osoby z obniżoną odpornością – otrzymujący leczenie immunosupresyjne po przeszczepach narządów;
osoby HIV + nawet z prawidłową liczbą limfocytów CD4;
kobiety i mężczyźni uprawiający seks analny
Profilaktyka raka odbytu w tych grupach pacjentów polega na okresowym pobieraniu wymazu cytologicznego z kanału odbytu.
W przypadku stwierdzenia nieprawidłowości kolejnym etapem diagnostyki jest anoskopia wysokiej rozdzielczości. Badanie wykonywane jest przy pomocy urządzenia (mikroskopu), które pozwala na badanie nabłonka odbytu w dużym powiększeniu i jeśli jest to potrzebne umożliwia biopsję i usunięcie wczesnego ogniska nowotworu. (zobacz mniej)
